Nigerijski grad Lagos razbija predrasude o Africi kao siromašnom i nerazvijenom mestu, jer ovde sve vrvi od luksuznih automobila i građevinskih mašina.

U istočnom delu Lagosa 2000. godine je završena izgradnja luksuznog naselja napravljenog na veštačkom ostrvu nazvanom Banana, zbog oblika.

Mnogi ga upoređuju sa Tribekom u Njujorku i Šibujom u Tokiju, jer ovde žive milijarderi koji uživaju u luksuzu, daleko od gradske gužve.

Ostrvo se prostire na 1,63 miliona kvadratnih kilometara u laguni Lagosa i udaljeno je osam kilometara od trgovačkog i finansijskog centra glavnog grada Nigerije.

Luksuz, kao i svuda u svetu, i ovde košta. Kvadrat zemljišta se prodaje po ceni od 1.100 dolara.

Cene kuće, koje je teško naći na tržištu jer ih nema puno na ostrvu, prodaju se sa početnom cenom od 2,75 miliona dolara.

Najskuplja kuća, sa šest soba i 2.600 kvadratnih metara okućnice, prodata je za 13 miliona dolara.

Na ostrvu se nalaze i tri stambene četvrti, Oušen perejd touvers, toranj Bela Vista i Lejkpoint apartmans.

Najpoželjniji je Oušen perejd, zbog brojnih sadržaja koji uključuju teniske terene, olimpijske bazene, dve teretane i područja namenjena samo deci.

Kako je originalno planirano, Banana ostrvo je ekskluzivna zajednica podeljena na 553 imanja veličine od hiljadu do 4.000 kvadrata, a najviša visina kuće je do tri sprata.

Prve kuće su izgrađene u britanskom i u tradicionalnom stilu Dubaija, vrlo su impozantne i s velikim uređenim vrtovima.

Novije kuće su modernog stila, ali uske i sa ravnim uglovima, jer su smeštene na zemljištu sa uskim posedom.

Bazeni su vrlo popularni i gotovo ga svaka kuća ima. Kuhinje se obavezno rade po meri, a ormani u koje može da se uđe su ono što mora da se ima.

Za većinu stanovnika ove zemlje, koji dnevno troše dva dolara, ovo je nedostižan san.

Ovde uglavnom žive dobrostojeći Nigerijci i poslovni ljudi koji se u ovu afričku zemlju doseljavaju iz SAD, Velike Britanije, Libana, Indije i Francuske i koji uglavnom rade za multinacionalne kompanije.

Mnogi ističu da je ovo veštačko ostrvo dokaz da stvari u Nigeriji mogu dobro da funkcionišu. Potrebi su samo novac, planiranje i vizija.