Psihijatar Dr. Danijel Ejmen ističe da su muški i ženski mozgovi drugačije strukturirani, što značajno utiče na način na koji razmišljamo, osećamo i ponašamo se. Kod žena su čeoni režnjevi razvijeniji, a povećan protok krvi u delovima mozga zaduženim za kontrolu impulsa, komunikaciju i saradnju može objasniti zašto su žene prirodni lideri i brižne starateljke.
Ipak, te razlike donose i izazove. Aktivniji emocionalni delovi mozga kod žena čine ih dvostruko podložnijima depresiji nego muškarce. S druge strane, muškarci, zbog slabije kontrole impulsa, čak 14 puta češće završavaju u zatvoru. Ove razlike potvrđuju da ne postoji univerzalni model za funkcionisanje mozga – pol igra ključnu ulogu u oblikovanju našeg doživljaja sveta.
Pre više od jednog veka, nemački neurolog Paul Julius Mobius tvrdio je da su žene “fiziološki intelektualno slabije“ jer imaju manji mozak u poređenju s muškarcima, čak i kada se uzme u obzir telesna visina. Njegove ideje nastavile su mizoginu tradiciju zapadne misli, od Aristotela do Mobiusa, koja je često pogrešno favorizovala muškarce, piše Psyhology Today.
Iako su moderni istraživači opovrgli razlike u prosečnoj inteligenciji među polovima, činjenice poput češće anksioznosti i depresije kod žena, te autizma i ADHD-a kod muškaraca, ostaju predmet rasprave. Da li su te razlike društveno konstruisane ili se možda temelje na neuroanatomiji?
Istraživanja magnetskom rezonancom pokazala su kontradiktorne rezultate, ali nedavna studija sa Stanforda, korišćenjem veštačke inteligencije, donela je revolucionarne uvide. Analizirajući mozgove 1.500 mladih osoba, naučnici su otkrili da obrasci moždane aktivnosti u stanju mirovanja kod muškaraca i žena ne pokazuju preklapanje. To ukazuje da se ženski i muški mozgovi odmaraju na potpuno različite načine.
Uz to, otkriveni su specifični obrasci povezivanja u mozgu koji predviđaju kognitivne funkcije poput inteligencije, ali ti modeli nisu primenjivi na suprotni pol. Ovi rezultati sugerišu da su faktori koji utiču na kogniciju kod muškaraca i žena značajno različiti.
Autori studije priznaju da su njihovi nalazi u suprotnosti sa ranijim istraživanjima, koja su ukazivala na kontinuirane razlike među polovima. Tvrde da su dosadašnji slabiji algoritmi bili razlog za neuspeh u otkrivanju ovako izraženih razlika.
Iako ovi rezultati otvaraju važne teme, reakcije medija su bile prilično suzdržane, verovatno zbog bojazni da bi naglašavanje razlika moglo dovesti do zaključaka o superiornosti jednog pola. Ipak, različitost ne znači nejednakost – baš kao što jabuke i narandže nisu bolje ili gore, već jednostavno drugačije. Nepriznavanje ovih razlika može dovesti do nepravednog tretmana, kako žena, tako i muškaraca.
(objektiv.rs/pixabay)
