Uglavnom mislimo da su biljke nežne, osetljive, krhke i da im je potrebno pružiti naročitu brigu i privrženost. Međutim, postoje različite vrste biljaka, a za neke možemo reći i to da su veoma lukave i surove. To su takozvane biljke mesožderke. U nastavku teksta, Red Info Portal vam prenosi kako su biljke postale mesojedi.
Staništa koja nisu bogata hranljivim materijama navela su neke biljke da postanu mesožderke i da love insekte hvatajući ih u unutrašnjost svojih listova. Kada je plen zarobljen, sokovi za varenje su zaduženi za razgradnju mesa i kostura zarobljenika kako bi biljka iskoristila azot i fosfor koji su joj potrebni. Uprkos tome što su biljke mesožderke iz Australije, Azije i Amerike evoluirale zasebno, one se hrane po istom principu. Nova studija, koju predvodi Japanski nacionalni biološki institut uz učešće Univerziteta u Barseloni, objavljena je u časopisu Prirodna ekologija i evolucija (Nature Ecology & Evolution). Studija otkriva genetske promene koje dozvoljavaju prilagođavanje na ishranu zasnovanoj na mesu, a uočena je kod australijske biljke Cephalotus follicularis, azijske Nepenthes alata i američke Sarracenia purpurea.
Naučnici su najpre izdvojili genom iz Cephalotus follicularis, male biljke mesožderke koja potiče iz Australije i ima listove u obliku vaze. Ti listovi funkcionišu kao zamka u koju upadaju insekti i razlikuju se od sličnih listova biljaka koje se ne hrane bubama. Genom ove vrste biljke je relativno veliki, skoro kao polovina ljudskog genoma.
Prema mišljenju Hulija Rosasa (Julio Rozas) sa Katedre za genetiku, mikrobiologiju i statistiku sa Univerziteta u Barseloni sposobnost biljaka da jedu životinje rezultat je prirodne selekcije, koja je prouzrokovala različite genetske promene na istom skupu gena. Komparativnom analizom gena izražavaju se razlike karakeristične za ove dve vrste listova. Ovo istraživanje je uočilo genetske promene koje su uticale na to da biljke počnu da se hrane životinjama.
Genetske analize dokazuju da su tokom evolucije, koja je vodila ka tome da biljke postanu mesojedi, listovi stekli nove enzimske funkcije. Pablo Librado (Pablo Librado), jedan od autora koji radi u Centru za geogenetiku Univerziteta u Kopenhagenu smatra da postoji posebna vrsta proteina koji su evoluirali da bi mogli da funkcionišu kao digestivni enzimi.
Vremenom, kod sve tri vrste, biljni proteini koji su prvobitno služili za samoodbranu protiv bolesti i drugih pretnji razvili su se u digestivne enzime, kao što su hitinaza koja razlaže hitin, glavni sastojak skeleta plena, kao i u kiselinsku fosfatazu koja biljkama dozvoljava da iz razgrađenih tela uzimaju fosfor.
Ove biljke kao da su, pokušavajući da shvate na koji način da postanu mesojedi, raspolagale kutijom genetskog alata. Na kraju, sve su došle do istog rešenja. Biljke koje se hrane insektima su jasan primer homoplazije, koja je verovatno posledica jakih bioloških ograničenja, koja su im nametnuli ekosistemi u kojima vladaju ekstremni uslovi života.
(redinfoportal/pixabay)
Dodajte komentar